[Trans] "เพราะมีเธออยู่ตรงนั้น" ชิโนดะ มาริโกะ

 สัมภาษณ์เก่าเมื่อ2-3ปีที่แล้วค่ะ ขุดมาแปลเพราะ....เฮ้อ ฮือ ;A;

---------

  "ความใจดีอันไร้เหตุผล"ที่ฉันได้รับมาจากคุณแม่

 มีคนบอกฉันตลอดว่าฉันเป็นคนเข้ากับคนง่ายแต่ในขณะเดียวกัน
เรื่องอย่าง ควรจะเริ่มต้นบทสนทนายังไงดีนะ?หรือควรจะทำอะไรแบบไหนกับใครดี
ฉันไม่ถนัดเรื่องพวกนี้จริงๆค่ะ แต่ด้วยสาเหตุบางอย่างก็รู้สึกขึ้นมาว่าฉันต้องเปลี่ยนตัวเอง

เมื่อ2ปีก่อน มัตสึอิ จูรินะ ที่เพิ่งออดิชั่นSKE48ผ่าน ได้รับเลือกเป็นเซนเตอร์ของAKBในซิงเกิล Oogoe Diamond

แต่ในตอนนั้นเธอเป็นเพียงแค่เด็กวัยประถม11ขวบ คาดไม่ถึงจริงๆ เธอต้องเดินทางไปมาจากนาโกย่าไปโตเกียว
ต้องมายืนอยู่หน้าสุดของเมมเบอร์คนอื่นๆที่ทั้งอายุเยอะกว่าและมีประสบการณ์มากกว่า
ถึงทุกๆคนจะไม่ได้ดูแลเธอไม่ดีแต่ก็ยังคงโดดเดี่ยวจากทุกคนอยู่ในตอนแรก
เห็นแบบนั้นก็รู้สึกเจ็บปวดแทนขึ้นมาและอยากจะทำอะไรซักอย่างเพื่อเธอ
เพราะฉันเข้าใจดีถึงความรู้สึกเจ็บปวดที่เข้าวงมาคนละเวลากับคนอื่นดี

ตอนที่ฉันเข้ามาในAKB เวลาผ่านมาเกินเดือนครึ่งแล้วที่อัจจัง ทากามินะ และคนที่เหลือเดบิวท์ไป
ถึงจะได้ชื่อว่าเป็นเมมเบอร์รุ่นแรกแต่มันก็ลำบากมากจริงๆเพราะฉันเข้ามาทีหลังคนอื่นเขานี่

แรกเข้านั้นรู้สึกเหมือนมีกำแพงกั้นระหว่างฉันกับเมมเบอร์รุ่นแรกแต่ละคนอยู่ตลอดเวลา ถึงกับรู้สึกว่าไม่มีที่ยืนแม้แต่ในห้องแต่งตัว

แต่ฉันก็เข้าใจดีว่าทำไมทุกคนถึงทำแบบนั้น หลังจากการออดิชั่นครั้งแรกจบลง ทุกคนก็ทุลักทุเลสร้างทีมขึ้นมาจากที่ไม่มีอะไรเลยและในที่สุดก็ได้ขึ้นไปยืนบนเวทีจนได้

แล้วอยู่ๆฉันก็โผล่มา แน่นอนว่าพวกเค้าต้องคิดว่า"ยัยนี่เข้าAKBมาได้ยังไง?"
ฉันก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมฉันถึงได้เป็นคนเดียวที่มาทีหลัง...
ตอนนั้นฉันเหงามากๆและจูรินะก็อาจจะกำลังสัมผัสประสบการณ์เดียวกับที่ฉันเคยสัมผัส

แต่จูรินะไม่ใช่ฉันนี่นา ถ้าไปทักแล้วเกิดถูกคิดว่าเป็นคนประหลาดขึ้นมาฉันอาจจะถูกเกลียดก็ได้
และมากไปกว่านั้น จูรินะไม่จำเป็นต้องตอบรับฉันซะหน่อย

ในขณะที่กำลังลังเลอยู่ ฉันก็นึกถึงคำพูดของคุณแม่ขึ้นมา

"ถ้าจะทำอะไรเพราะอยากได้สิ่งตอบแทนก็อย่าทำเลยจะดีกว่า"

แม่ฉันคอยดูแลเด็กๆและคนแก่ในละแวกบ้านมาเป็นเวลานานแล้ว
เธอชอบดูแลคนอื่นมาก ทุกๆคืนก่อนคุณพ่อเข้านอน แม่จะคอยนวดคลายเครียดให้คุณพ่อทั้งตัว
เวลาตื่นเธอก็จะเป็นคนแรกที่ตื่นมาเตรียมข้าวเช้าให้ครอบครัว
เมื่อไม่กี่วันก่อนเธอก็มาถึงโตเกียวจากฟุกุโอกะ และทำอาหารที่ฉันชอบมาให้
พอมองดูดีๆเธอใส่ผักไปเยอะเลยเพราะเป็นห่วงว่าฉันจะดูแลตัวเองไม่ดีเพราะมาอยู่คนเดียว

คุณแม่ไม่เคยร้องขออะไรตอบแทน ในขณะที่ตอนประถมฉันจะเป็นเด็กที่คอยพูดว่า "ฉันทำอะไรให้xxจังไปตั้งเยอะ ทำไมเธอไม่เห็นเข้าใจเลย!?"

วันหนึ่ง คุณแม่ก็มาบอกกับฉันว่า "ถ้าเราทำอะไรเพราะหวังอะไรตอบแทน ก็หยุดซะดีกว่า เวลาเราใจดีกับใครไม่ใช่การที่เราหวังผลประโยชน์เพื่อตัวเอง แต่เพื่อประโยชน์ของคนคนนั้น ขอให้มีความคิดว่าเราทำเพราะอยากทำจริงๆเถอะ"

เหมือนกับว่าคำพูดเหล่านั้นคอยผลักดันฉัน ฉันเข้าไปบอกกับจูรินะว่า

"ดีใจนะที่เธอมา จูรินะ" ราวกับว่าฉันต้องการบอกคำนี้กับตัวเองตอนที่เข้าAKBมาครั้งแรก
แล้วฉันก็เริ่มพูดคุยกับเธอ ฉันทำแบบนั้นเพราะฉันอยากคุยกับจูรินะจริงๆ

คุณพ่อฉันมักจะพูดถึงคุณแม่เสมอว่า "เพราะแม่ของเธอนั่นแหละที่ทำให้พวกเรามีข้าวกินทุกเช้า"
ฉันก็อยากจะใจดีให้ได้เหมือนคุณแม่เหมือนกันและอยากจะเป็นคนที่บอกความรู้สึกตัวเองได้อย่างตรงไปตรงมาได้อย่างคุณพ่อ

ฉันโชคดีจริงๆที่มีคุณพ่อคุณแม่แบบนี้

credit: melosnomichi

-----

โอทสึคาเระซามะ