พอคอลล์เข้ามาจูรินะก็บอกว่า
"ขอร้องเพลง Happy Birthdayให้เรนะจังด้วยคนนะ"
เจ้าตัวร้องเพลงยานๆแล้วก็ออกมาจากข้างเวทีในชุดเซมบัตสึบุคิโยไทโย
ทั้งๆที่มือถืออยู่ก่อนจะบอกว่าเขียนจดหมายมาให้ด้วย
เรนะ " นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันได้จดหมายจากเมมเบอร์"
จูรินะ "หา จริงๆเหรอ"
เรนะ "ใช่ ปกติครอบครัวจะเป็นคนเขียนจดหมายสเตจวันเกิดให้ตลอด"
จูรินะ "ดีใจจังเลย"
เริ่มอ่านจดหมาย
"
ถึง เรนะจัง
สุขสันต์วันเกิดนะ ขอบคุณมากๆที่ตอนวันเกิดฉันช่วยเขียนจดหมายมาให้ ได้เขียนจดหมายตอบให้เหมือนกันนี่ดีใจจัง
ตอนเข้าSKEมาครั้งแรก เราสองคนมีงานด้วยกันที่โตเกียวเยอะมาก
ได้นอนค้างคืนห้องเดียวกันก็บ่อย เพราะฉันไม่มีทั้งพี่สาวหรือพี่ชายเลยรู้สึกว่าเหมือนได้มีพี่สาวเลย ดีใจจริงๆ
ฉันชอบบอกว่า "นอนด้วยกันนะ"ถึงเรนะจังจะหลับไปแล้วฉันก็อยากพูดนู่นพูดนี่ด้วยอยู่ดี
เหมือนว่าจะเป็นเด็กเอาแต่ใจน่าดู ขอโทษนะ
เพราะพวกเราเป็น"มัตสึอิ"เหมือนกัน
ก็เลยถูกเอาไปเปรียบเทียบกันหลายต่อหลายครั้ง ตอนนั้นฉันที่ยังเด็กไม่เข้าใจเลยว่าควรทำตัวยังไง
"ฉันทำแบบนี้จะดีไหมนะ?" หรือ "เราต้องเป็นคู่แข่งกันจริงๆเหรอ?"
ฉันอดมีความรู้สึกแบบนี้ขึ้นมาไม่ได้
ทั้งอายุและนิสัยเราต่างกันมาก ที่พวกเราสองคนมีเหมือนกันมีเพียงแค่นามสกุลและส่วนสูงเอง
ทำไมเราต้องโดนเอามาเปรียบเทียบกันด้วยล่ะ
ฉันเคยคิดแบบนี้จริงๆนะ แต่ตอนนี้ไม่รู้สึกแบบนั้นแล้ว
เพราะมีเรนะจัง เพราะมีเรนะเป็นคู่แข่ง ทำให้ฉันเป็นฉันอย่างทุกวันนี้
เพราะแบบนั้นเมื่อไหร่ที่เรนะจังมีเรื่องไม่สบายใจฉันก็อยากจะคอยสนับสนุนเรนะจังเหมือนกัน
เมื่อไหร่ที่ไม่มีเรนะจัง ฉันก็จะพยายามในส่วนของเรนะจังแทนเสมอ
เพราะพวกเราอยู่ด้วยกันมาตลอดก็เลยมีบางอย่างที่มีแค่ฉันเท่านั้นที่เข้าใจเรนะจัง หรือบางอย่างที่ฉันเท่านั้นที่จะทำได้
สำหรับฉันก็เหมือนกัน
มีบางอย่างที่มีแค่เรนะจังจะเข้าใจในตัวฉัน และบางอย่างที่เรนะจังคนเดียวเท่านั้นจะทำได้
พอคิดว่ามีอะไรแบบนี้อยู่ รู้สึกว่ามีเรื่องแบบนั้นด้วย ก็รู้สึกดีใจจริงๆ
ตั้งแต่นี้ไปก็เหมือนกัน อยากให้เรนะจังเป็นคู่แข่งที่ดีของฉันต่อไปเรื่อยๆ
และคอยสนับสนุนกันและกันในฐานะเมมเบอร์SKE48 เพื่อให้วงนี้ไม่แพ้วงอื่น เพื่อให้ทุกคนรู้ว่าSKE48แกร่งที่สุด ตั้งแต่นี้ไปก็มาเติบโตไปด้วยกันนะ
ตั้งแต่นี้ไปก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยล่ะ เรนะจัง"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น