อีกวันเดียวก็จะหมดปีแล้ว ก่อนเราจะไปเกาะขอบจอดูสเตจ year-end กับสเตจ countdown กัน ก็อยากจะมารีวิวปี 2015 ของ SKE48 กันซักหน่อย เรียกว่าเป็นอีกปีที่เต็มไปด้วยเซอร์ไพรส์และน้ำตา ขึ้นๆลงๆ เดี๋ยวดีใจ เดี๋ยวร้องไห้ แล้วเดี๋ยวก็กลับมาดีใจอีก เป็นอีกปีที่เรียกว่า “หนัก” ตั้งแต่ต้นปียันวันเกือบสุดท้ายของปี #เป็นโอตะSKEต้องสตรองงงง นะคะ แต่ถึงจะหนักแค่ไหน ก็ยังมีเรื่องที่ดีมากๆอยู่นะ #ยังยิ้มได้
เอาล่ะ เริ่มเลยดีกว่า
· สะเทือนใจไม่หยุดกับ “มหกรรมจบการศึกษา”
จริงๆมันเริ่มมาตั้งแต่ปี 2013 ที่แกรดพร้อมกัน 9 คนแล้วล่ะ หลังจากนั้นก็รัวมาตลอดเลย ปีที่แล้วก็ว่าเยอะแล้วแต่มาปีนี้สาหัสกว่า เพราะเสียทั้งเสาหลัก ทั้งดาวรุ่ง ทั้งรุ่นเก่ารุ่นใหม่หลายคน เล่นเอาแฟนๆทรุดกันเป็นแถบ orz
ไล่มาตั้งแต่เน่ซังและนิชิชิ 2 ผู้อาวุโสที่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของวงประกาศแกรดพร้อมกันในวันคริสมาสต์ปีที่แล้ว จนมาถึงช่วงต้นปีนี้ที่ร้องไห้แทบทุกวัน จำได้ว่าช่วงนั้นวันไหนมีสเตจจะรู้สึกใจคอไม่ค่อยดี ลุ้นตลอดว่าวันนั้นจะมีใครประกาศอะไรมั้ย และมันจะหยุดเมื่อไหร่...
ก็ช็อคกันไปทั้งลีดเดอร์เฮนไตอย่างพี่ฟุ รุ่นเก๋าที่คุ้นหน้าคุ้นตากันอย่างริโฮะ นางมารขาวอย่างโคอามิ(คู่ปรับนางมารดำอายะ) ดาวรุ่งพุ่งแรงเซ็นเตอร์เพลงดังอย่างมิซูโฮะ สาวน้อย(?)น่ารักอย่างซือจัง แล้วยังมีน้องเคงคิวเซย์รุ่นสู้ชีวิตอย่างโอกิริและยุปปี้ ช่างเป็นช่วงต้นปีที่รันทดจริงๆ แต่แน่นอนมันไม่หยุดอยู่แค่นั้น เมื่อ...มัตสึอิ เรนะ ไม่ลงเลือกตั้ง
มั่นใจว่าหลายคนคงคิดแล้วล่ะว่าจะเกิดอะไรขึ้นและมันก็เป็นไปตามที่คิดจริงๆ ถึงจะรู้อยู่แล้วแต่ก็ยังทำใจรับไม่ได้ เพราะมันช่างปุบปับ ไปเร็วเหลือเกินทั้งๆที่เป็นเมมเบอร์ระดับท็อป แถมก่อนจะประกาศแกรดก็โดนสปอยล์ซะอีก (สปอยล์มาตอนเช้า ประกาศจริงตอนดึก วันนั้นนี่มืดมนทั้งวันเลย) แต่พูดตามตรงนะคะ เราคิดว่าถ้าปีนี้เรนะไม่แกรด อาจจะไม่มีคอนเสิร์ตใหญ่ของ SKE ในปีนี้เลยก็ได้
และในขณะที่ทุกคนเริ่มจะทำใจได้หลังจบคอนเสิร์ตเรนะ ก็มีเรื่องมาทำให้กลับไปรันทดอีก นั่นคือ โกโด้ ซากิจัง เด็กดราฟต์ดาวรุ่งอีกคนประกาศแกรด นับเป็นเด็กดราฟต์คนแรกของ 48 กรุ๊ปที่แกรดออกไป (เรื่องแกรดนี่ขอให้บอก SKE…ล้ำหน้ากว่าวงอื่นเสมอ ถถถ) หลังจากนั้นก็มีเรื่องนนตะ หรือทสึจิ โนโซมิ รุ่น 7 ที่ดราม่ากันยาวจนในที่สุดน้องก็แกรดออกไปอย่างเงียบๆโดยไม่มีโอกาสได้กล่าวลากับแฟนๆซักคำ ทั้งเสียดายและเจ็บใจค่ะ พอเข้าสู่ปลายปีก็นึกว่าจะไม่มีอะไร แต่แล้วก็...มีอีกจนได้ เมื่อซาเอะประกาศแกรดกลางรายการสด ดีหน่อยที่รายนี้ยังไม่มีกำหนดว่าแกรดจริงเมื่อไหร่ พอมีเวลาทำใจ และสดๆร้อนๆใกล้วันสิ้นปี กับอิโซฮาระ เคียวกะ ช็อคส่งท้ายปีกันไปเลย ฮืออออ
สิริรวมทั้งสิ้น ทั้งคนที่แกรดและคนที่เพิ่งประกาศ ปีนี้ก็ 14 คนถ้วนค่ะ นับแล้วยังน้อยกว่าวงพี่นะคะ (AKB 17 คน) แต่ต้องอย่าลืมว่าของ SKE ที่ไปๆเนี่ยเป็นเสาหลักของวง 4-5 คนเลย นี่ก็ยังกลัวใจพี่นกอยู่นะคะ ฮรืว
· พุ่งไปข้างหน้ากับ “7D2”
คงไม่ต้องโฆษณากันเยอะนะคะกับเด็กๆรุ่นนี้ ของเค้าดีจริง รุ่น 7 นี่เป็นรุ่นที่รับมาด้วยการโหวต โหวต และโหวต (จริงๆก็คัดแหละ แต่รอบสุดท้ายโหวตล้วน) ดังนั้นไม่ต้องแปลกใจที่ตอนนี้น้องๆพวกนี้จะเริ่มมีฐานแฟนกันแล้ว ส่วนดราฟต์รุ่น 2 นี่ก็เป็นเด็กๆที่พวกรุ่นพี่รวมหัวกันวางแผนเลือกมาเป็นอย่างดี แต่ละคนมีเสน่ห์และเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง นอกจากนี้ 7D2 ยังเป็นรุ่นที่ต้องหัดยืนด้วยตัวเอง เนื่องจากตอนที่เข้ามา รุ่น 6 เพิ่งได้โปรโมตไปเอง (รุ่นนี้กว่าจะได้โปรโมตครบ...)
และด้วยความที่ตอนดราฟต์รุ่นแรกมีปัญหานิดหน่อยเพราะมันเป็นการรับตรงเข้าทีม เด็กที่ยังไม่เคยเต้น ไม่เคยซ้อมมาก่อน ปรับตัวกันไม่ทันค่ะ (เป็นที่รู้กันว่าวงนี้ซ้อมโหดขนาดไหน) ซึ่งจากบทเรียนนี้ก็เลยจับดราฟต์รุ่น 2 ไปรวมเป็นเคงคิวเซย์ซะเลย พร้อมกับรุ่น 7 พอดี
เด็กๆรุ่นนี้มีลักษณะของ SKE อยู่เหลือล้น ทั้งความมุ่งมั่นทุ่มเทในการแสดง ทั้งความโดดเด่นของแต่ละคน ทั้งความกล้าที่จะพูดกันตรงๆ ทั้งแข่งกันและรักกัน หลังจากเดบิวต์แค่ 6-7 เดือนก็ได้โปรโมตไปบ้างแล้ว ถือว่าเร็วเลยทีเดียว (อาจจะเพราะคนแกรดเยอะด้วยมั้ง ถถถถ) คนที่ได้โปรโมตก็เพิ่งจะเดบิวต์ในสเตจทีมไปหมาดๆ ปีหน้าก็อยากให้จับตาดูพัฒนาการของเด็กรุ่นนี้ไว้ค่ะ บอกได้เลยว่าเนี่ยแหละ “ความหวังใหม่ของ SKE”
ส่วนนึงเรายกเครดิตให้ฝ่ายบริหารหลังจากเปลี่ยนผจก.กลับมาเป็นลุงหนวด แม้จะไม่ค่อยเห็นผลงานอะไรเปรี้ยงปร้าง รายการทีวีประจำก็ยังไม่มี ทัวร์ทั่วประเทศก็เว้นช่วงนาน แต่เรื่องรีบโปรโมตเด็กนี่เรายกให้ค่ะ (จริงๆฝ่ายบริหาร SKE ก็ขึ้นชื่ออยู่แล้วเรื่องที่กล้าเอาเด็กๆขึ้นมา อย่างยุกโกะ (คิโนชิตะ ยูกิโกะ)กับโอกิจัง (โอกิโสะ ชิโอริ)ในซิง Aozora Kataomoi หรือน้องน่อน (คิโมโตะ คาน่อน) ในซิง 1234 Yoroshiku บางทีก็คิดว่าลุงหนวดอาจจะถนัด “สร้าง” มากกว่า “รักษาไว้” ก็เป็นได้...)
· รวมพลังโอตะกับ “งานเลือกตั้งที่ก้าวข้าม AKB”
เป็นเรื่องที่ไม่พูดถึงไม่ได้ค่ะ เป็นข่าวใหญ่ถึงขั้นขึ้นพาดหัวตามหน้าหนังสือพิมพ์ที่ปีนี้ SKE สามารถส่งเมมเบอร์เข้าไปติดอันดับได้มากที่สุดของกรุ๊ป ได้ไป 27 ที่นั่งจากทั้งหมด 80 ที่นั่ง ถึงแม้จะมีคนแกรดไปมากมายแต่คะแนนก็กลับมาสู่คนอื่นๆที่เหลืออยู่ ที่เห็นชัดมากๆคือการส่งพี่นกเข้าไปติดเซมบัตสึ คนนี้ได้แรงจากฟุรุยานางิและเรนะชูริมาแน่นอนไม่มากก็น้อย นอกจากนี้ Theater girls หลายคนที่อยู่มา 6-7 ปีแล้วแต่ไม่เคยติด ก็ติดกันหลายคน อย่างเช่น รูมิกับโกริสะ เด็กๆหน้าใหม่ก็ขึ้นมาให้พรึ่บ ถึงขั้นที่ว่ามีบางคนตั้งสมมติฐานว่าอาจเป็นแผนกระจายคะแนนของเรนะก็ได้!! อันนี้ก็เว่อร์เกินไปค่ะ เพราะจริงๆบางคนกระแสของเค้ามาแรงอยู่แล้วอย่างเช่นทานิ กับ คาโอตัน เป็นต้น (ก็เล่นไปโบกรถไกลขนาดนั้น แถมยังไปใช้ชีวิตด้วยการชิงโชคอีก) แล้วก็ยังได้ตำแหน่งเซ็นเตอร์มา 2 คนด้วยคือมักกี้ (ไซโต้ มากิโกะ)กับซูจัง (ซาโต้ สุมิเระ) ก็นับว่าเป็นอีกปีที่โอตะ SKE ประกาศศักดาในงานเลือกตั้ง นี่คือโอตะ SKE ค่ะ เค้าว่ากันว่า “ลองได้เป็นแฟน SKE สักครั้ง จะเป็นไปตลอดชีวิต” ปีหน้าก็มาพยายามด้วยกันอีกนะ!
· ครั้งสุดท้ายของมัตสึอิ เรนะกับ “คอนเสิร์ตตามใจตัวเอง”
เป็นคอนเสิร์ตจบการศึกษาที่เรน๊า เรนะ ตั้งแต่การแสดงที่มีแต่เด็กๆเต็มไปหมด setlist เพลงก็เลือกมาแบบตามอำเภอใจสุดๆ ส่วนพิธีจบเหรอ 20 นาทีสุดท้ายก็พอ ฮ่าๆๆๆ
เห็นอย่างนี้ คอนที่จัดสองวันมีคนไปดูร่วมๆ 8 หมื่น ถ้ายังจำกันได้ตอนแรกเปิดแค่รอบเดียว แต่บัตรหมดในพริบตาจนต้องเปิดเพิ่มอีกหนึ่งรอบ ซึ่งรอบที่เปิดเพิ่มนี่บัตรไม่หมดค่ะ ก็เลยจัดออกมาให้คนเสียดายกันไปเป็นแถวที่ไม่ได้ซื้อ เพราะเล่นให้ถ่ายรูปกันใกล้ชิดขนาดนั้น นับเป็นคอนใหญ่อีกหนึ่งคอนของ SKE ไม่แพ้ที่นาโกย่าโดม ทำให้เห็นได้ว่าคนรักเรนะเยอะมากแค่ไหนและการที่เรนะออกก็นับเป็นจุดเปลี่ยนของวงได้เลยค่ะ (คนรักเรนะเยอะ...แต่เรนะรักแค่พี่นกกับรถไฟค่ะ เหมือนตอนนั้นจะได้ยินโอตะบ่นแว่วๆว่า “เข้าใจความรู้สึกจูรินะก็วันนี้แหละ” ฮาาาาา)
ปล. แผ่นออกแล้วนะคะ (รวมทั้งละครเวทีมาจิสุกะด้วย) อย่าลืมอุดหนุนสักชุดสองชุดนะคะ #ขายของ
· คำประกาศของจูรินะ กับ “การกลับคืนสู่ถิ่น”
วันนั้นในรายการ ANN ที่ถ่ายทอดสดผ่านไลน์ด้วย ทุกคนต่างลุ้นกันตัวโก่ง จูรินะจะประกาศอะไรนะ? พอประกาศออกมาว่าจะยกเลิกควบทีม K ก็มีหลายคนที่รู้สึกว่ามันเรื่องใหญ่ตรงไหน บิ้วซะลุ้นจนตัวโก่ง อันที่จริงมันเป็นเรื่องที่เดาได้ไม่ยาก เลยค่ะเพราะก่อนหน้านั้นจูรินะแทบไม่ได้กล่าวถึง AKB เลย เอาแต่พูดถึง SKE SKE แล้วก็ SKE ขึ้นสเตจทีม K ก็น้อยมากๆ (เรียกว่าแทบไม่ได้ขึ้นเลยดีกว่า) คือพูดง่ายๆว่าไม่มีความผูกพันกับ AKB หลงเหลืออยู่แล้ว ยิ่งเรนะแกรดก็ยิ่งทำให้อยากกลับมา SKE เต็มตัว เราเชื่อว่าจริงๆอากิพีไม่อยากให้กลับมาหรอกค่ะ แต่ก็ต้านความรักใน SKE ของจูรินะไม่ไหว ถึงขั้นมีการจัดคอนเสิร์ตต้อนรับกลับบ้านกันเลย สำหรับเราถือเป็นเรื่องน่ายินดีค่ะที่จูรินะกลับมา จะได้ทำเพื่อวงได้อย่างเต็มที่ ไม่ต้องตะขิดตะขวงใจ ความจริงถึงจูรินะจะเลิกควบ AKB แต่ในทางปฎิบัติจูรินะก็ยังต้องทำหน้าที่เซมบัตสึ AKB อยู่ดี เพราะฉะนั้นมันก็ไม่ได้ต่างจากเดิมเท่าไหร่ แค่อาจจะมีเวลามาขึ้นสเตจทีม S มากขึ้น แต่จะบอกว่าเรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องเล็กค่ะ การขัดใจอากิพีย่อมไม่ใช่เรื่องเล็กอยู่แล้ว
ปล. ที่เราขำคือ คอนเสิร์ตต้อนรับกลับบ้านเนี่ย มันเป็นคอนเสิร์ต unit matsuri (คอนที่เอาเพลงยูนิตต่างๆมาสลับกันเล่น) แต่ดั๊นตั้งชื่อว่า ต้อนรับจูรินะกลับบ้าน คือเท่าที่เรารู้จูรินะก็อยู่นาโกย่าตลอด ไม่ได้ไปไหน จะมาต้อนรับกลับบ้านกันทำม๊ายยยยยย แล้วตอนประกาศชื่อคอน จูรินะเองยังไม่รู้เลยค่ะว่าชื่อตัวเองถูกเอาไปตั้งชื่อคอน ฝ่ายบริหารกะเอาฮาใช่มั้ยคะ
· ความเป็นจริง กับ “งาน NHK โคฮาคุที่ไม่มี SKE”
ในปี 2012 SKE ได้ขึ้นแสดงในงานโคฮาคุของ NHK เป็นครั้งแรกด้วยเพลง Pareo Wa Emerald ที่มีโชว์สะบัดผ้าไล่สี บวกกับโซโล่บัลเล่ต์และยิมนาสติก
ในปี 2013 ได้ขึ้นแสดงเป็นครั้งที่สองด้วยเพลง Sanseii Kawaii ที่มีโชว์ปอมๆเชียร์ โยนตัว สะบัดธง
ในปี 2014 ได้ขึ้นแสดงครั้งที่สามด้วยเพลง Bukiyou Taiyou ที่มีโชว์เปลี่ยนชุดไล่สีกลางเวที
ตลอดสามครั้งที่ผ่านมา แม้ SKE จะโดนลดเวลาออกอากาศลงทุกครั้ง แต่ไม่มีครั้งไหนเลยที่ไม่ซ้อมหนักจนร้องไห้ และไม่มีครั้งไหนเลยที่เป็นแค่การแสดงร้องเต้นธรรมดาๆ ถ้าใครได้ดูเบื้องหลังงานโคฮาคุของ SKE ทุกปีจะรู้ว่ากว่าโชว์จะออกมาพร้อมเพรียง สวยงาม และมีลูกเล่นเจ๋งๆได้แบบนั้น มันไม่ใช่เรื่องง่าย ทั้งที่พยายามกันสุดชีวิตมาทุกปีแต่ในที่สุดปีนี้ก็ไม่มี SKE อยู่ในรายชื่อศิลปิน...เสียดายมากถึงมากที่สุด แม้จะพอเห็นลางมาบ้างว่าปีนี้อาจจะไม่ได้ไป เหล่ารุ่นพี่ที่แกรดก็เตือนไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว แต่ก็ยังอดรู้สึกเสียดายไม่ได้อยู่ดี แล้วก็เป็นธรรมดาค่ะที่แฟนๆจะออกมาบ่นกัน แต่อย่างไรก็ตามเด็กพวกนี้ยังไม่ยอมแพ้ ยังบอกว่าปีหน้าก็จะพยายามให้มากขึ้นอีก และในเมื่อปีนี้ไม่มีอะไรทำก็เลยประกาศออกมาว่า “ไม่ได้ไปงานโคฮาคุ ตรูจัดกันเองก็ได้” จัดไปเลยเต็มๆ 2 สเตจ!! เป็นประกาศที่ทำให้โอตะกลับมามีชีวิตชีวาส่งท้ายปีกันอีกครั้ง รอดูกันค่ะ
ปล. สำหรับงานโคฮาคุก็มีประกาศว่าเมมเบอร์ที่จะไปร่วมในฐานะ AKB คือ เรียวฮะ จูรินะ และซาเอะ ก็คาดได้ว่าจูรินะกับซาเอะคงไม่ได้มาขึ้นสเตจ countdown แหงๆ...บางคน (อย่างเช่น 65) ก็คิดว่าดีที่อย่างน้อยก็มีตัวแทนไปขึ้นงานใหญ่ แต่บางคน (อย่างเช่นเราเอง) ก็คิดว่าบางทีน่าจะคว่ำบาตรมันไปเลย ไหนๆก็ไม่ได้ไปละ ฮ่าาาาาา #ทำได้ที่ไหนล่ะ
จบแล้วสำหรับเรื่องเด่นในปีที่ผ่านมา ปีหน้าที่กำลังจะเข้ามาก็ขอให้โอตะทุกคน #BeStrong ต่อไปนะคะ เพราะคาดว่ามหกรรมการแกรดจะยังไม่จบลงเพียงเท่านี้แน่ๆ และหวังว่าปีหน้าจะเริ่มมีรายการทีวีประจำของตัวเองได้ซะทีหรือไม่ก็เรียกป้าโอคุโบะกลับมาทำ Ebi series อีก แล้วก็ขอทัวร์กับอีเว้นท์เยอะๆ โดยเฉพาะอัลบั้มใหม่ที่บอกไว้ว่าจะออกต้นปีหน้า ห้ามเลื่อนนะ!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น