ได้รับความคาดหวังอย่างสูง ที่จะแบกรับอนาคตของ SKE48
ในบรรดานั้น คนที่วิ่งนำหน้าคือโอบาตะ ยูนะ และโกโต้ราระ
สายตาของพวกเธอสะท้อนอนาคตแบบไหน
เราจะมาดูกัน
ถ้าก้าวไปพร้อมรอยยิ้ม จะต้องไปถึงได้แน่
อนาคตนั้น อยู่ในมือของพวกเรา
ความสัมพันธ์ของ YuRara
- วันนี้วันที่ 1 เดือน 4 เมื่อวานเป็นคอนเสิร์ตจบการศึกษาของมิยาซาว่า(ซาเอะ) วันนี้ถือเป็นจุดเริ่มต้นใหม่ของ SKE48 ได้สัมภาษณ์คุณสองคน ก็หวังว่าจากนี้ไปจะได้ทำความรู้จักกัน ได้ทำงานร่วมกันนะครับ
ราระ: ขอบคุณค่ะ
ยนน: ดีใจมากเลยค่ะ
- ดอกซากุระก็เริ่มบานแล้วด้วย
ราระ: สวยมากเลย เนอะ?
ยนน: อื้ม (ยิ้ม)
- ดูสนิทกันดีนะครับ (ยิ้ม) จริงๆแล้วเป็นยังไงครับ?
ราระ: เมื่อวานไปบ้านยูนานะมาค่ะ ได้กินแฮมเบอร์เกอร์กับครอบครัวของยูนานะ แล้วก็ชมดอกไม้ด้วยกันด้วย
ยนน: ปกติก็อยู่ด้วยกันตลอดค่ะ
ราระ: ถึงจะชอบอะไรไม่เหมือนกันเลยแต่พอได้คุยกันก็รู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วมาก ถ้าพูดถึงเฉพาะนิสัยก็เป็นประเภทที่ตรงข้ามกันโดยสิ้นเชิงค่ะ ทั้งการแต่งตัว รสนิยม ไม่เหมือนกันเลยล่ะ ยูนานะน่ะปกติจะชอบชุดสีชมพูฟรุ้งฟริ้ง
- ก็สอดคล้องกับอิมเมจปกตินะครับ (หัวเราะ)
ยนน: ฮุๆ
ราระ: กระเป๋าเครื่องสำอางค์ก็เป็นสีชมพูแบบคิ้วท์มากๆเลย แต่ของฉันเนี่ย...(ว่าแล้วก็หยิบกระเป๋ามาเทให้ดู)แบบนี้!
- สีดำหมดเลย!
ราระ: ของๆฉันส่วนใหญ่เป็นสีดำหมดเลย ไม่มีทางที่จะใส่ชุดสีชมพูแน่นอน ไม่เข้าเลยล่ะ
ยนน: ต้องเข้า(กับเธอ)อยู่แล้ว แน่นอน
ราระ: เธอไม่ได้คิดแบบนี้แน่ๆ ไม่มีทางคิดแบบนี้แน่!
- อย่าตัดความเป็นไปได้ของตัวเองทิ้งสิครับ
ยนน: เข้าดีออก ตอนเพลง “Wimbledon” น่ะ
- คงเป็นตอนที่ประชันฝั่งตะวันออก ตะวันตกที่โยโกฮาม่าเมื่อไม่กี่วันก่อนสินะครับ (Note:ชื่อคอนเสิร์ต)
ราระ: นั่นมันน่าอายมากเลยค่ะ แต่ว่าเป็นโอกาสที่หาได้ยาก พยายามคิดเอาชนะความอายก็...สำคัญมากเหมือนกัน
ยนน: ฉันยังอยากดูเธอเต้น “Heart gata virus” เลย คิดว่าไงคะ?
- ผมว่าดีครับ (หัวเราะ)
ราระ: ....ให้ฉันเต้นอะไรเท่ๆเถอะ อย่างพวก “Escape” ฉันไม่เหมาะกับแนวน่ารักจริงๆ
- ชัดเจนว่าทั้งสองคนคนละสไตล์เลยแต่กลับเข้ากันได้ดี วันนี้ทั้งสองคนเป็นตัวแทนรุ่น 7 มาที่นี้ แต่คิดว่าทั้งสองคนคงมีส่วนที่ยังไม่รู้จักกันอยู่ไม่น้อย เพราะงั้น อยากให้ลองผลัดกันแนะนำอีกฝ่าย เริ่มจากความประทับใจแรกแล้วกันครับ เป็นยังไงบ้าง?
ราระ: อืมม รู้สึกว่า “คนนี้หน้าเล็กจัง” แล้วก็ “ผอมชะมัด!!”
ยนน: ฮุๆ ฉันรู้สึกว่า (ราระ) เป็นคนที่จริงจังมาก
ราระ: ใช่แล้วล่ะ ทุกคนพูดอย่างนี้หมดเลย คงเพราะเป็นคนจริงจังโดยธรรมชาติอยู่แล้ว แต่ว่าฉันก็ชอบเล่นอะไรแผลงๆตลกๆเหมือนกัน แต่ยูนานะ เห็นยังไงก็เป็นอย่างนั้นเลย
ยนน: จริงเหรอ?
ราระ: เป็นคนเงียบๆ ไม่แสดงความเห็นของตัวเองออกมาแบบผ่าซาก แต่ว่าพอขึ้นไปยืนบนเวทีก็เต็มไปด้วยความร่าเริง ฉันว่า เธอคงชอบร้องเต้นมากเลยล่ะ
ยนน: อื้ม ชอบมากเลย
- คำตอบเห็นด้วยของโอบาตะซัง เรียบง่ายดีจริงๆเลยครับ (ขำ)
ยนน: (ยิ้มเล็กๆ) ถึงจะไม่ได้ไม่ชอบการพูดคุย แต่ว่าพอจะเปิดปากพูด รอบข้างก็เงียบลงหมดเลย
ราระ: นั่นก็ ช่วยไม่ได้ล่ะนะ
- คงช่วยไม่ได้ล่ะมั้งครับ (ขำ)
ราระ: คือแบบว่าเวลายูนานะอยากพูดอะไรซักอย่าง ทุกคนจะแบบว่า “หืม?” (หัวเราะ)
ยนน: ไม่ใช่นะ เพราะว่า...มันยากอ่ะ! มันพูดยาก! การจะให้คนอื่นมาเข้าใจเราเนี่ย ยากเกินไปค่ะ!
ราระ: catchphrase ของ ยูนานะ “Banana janai yo, Yunana dayo” (ไม่ใช่บานาน่า ยูนานะต่างหาก)ไง พอเห็นยูนานะเงียบไป ทุกคนก็จะแกล้งทำเป็น(เหยียบเปลือกกล้วย)ล้ม (หัวเราะ)
- ทั้งๆที่พูดว่า “ไม่ใช่บานาน่า” แต่กลับไม่ชอบกล้วยนะครับ (หัวเราะ)
ยนน: ฮุๆๆ แต่ราระน่ะ อย่างที่เมื่อกี้พูดไป รู้สึกว่าเค้าจริงจังมากเลยไม่รู้ว่าจะสนิทกันได้มั้ย รู้สึกเหมือนว่าเค้าเป็นพวกคุณหนูตลอดเลย
ราระ: ไม่ใช่แบบนั้นซักหน่อย!
- รู้สึกแบบว่าจะพูดคำว่า “สวัสดีค่ะ” (แบบคุณหนู) อะไรแบบนั้น
ยนน: ฮุๆๆๆ ใช่เลยค่ะ เค้ามีออร่าแบบนั้น ตอนแรกคิดว่าคงเข้าถึงยาก แต่ว่าต่อมาตอนที่ฝึกซ้อมด้วยกัน ทุกคนตั้งแถวเป็นสองแถว ฉันอยู่แถวที่สอง ส่วนราระจะยืนหน้าฉันตลอดเลย ตอนนั้นก็คิดว่า “เต้นเก่งจัง ต่อไปคงจะเก่งขึ้นเรื่อยๆล่ะนะ” แล้วพอได้ซ้อมด้วยกันหลายๆครั้งเข้า ก็สนิทกันโดยไม่รู้ตัวค่ะ
ราระ: ใช่! ไม่รู้ตัวเลย
- ระยะห่างของทั้งสองคนน้อยลง เรื่องนี้เกี่ยวกับตำแหน่งการยืนมั้ยครับ?
ราระ: ไม่รู้สิคะ...ตอนแรกสุดไม่ใช่เซ็นเตอร์ ไม่ใช่แถวหน้าด้วย แต่ยูนานะแป๊บเดียวก็ยืนอยู่แถวหน้าแล้ว ตอนนั้นคิดว่าเธอเก่งมากเลย ตอนที่จัดตำแหน่งยืนครั้งแรกคือตอนที่เต้น “Pareo wa emerald” บนเวทีครั้งแรก
- นั่นคืองานจับมือเมื่อวันที่ 31 เดือน 3 ปีที่แล้วสินะครับ
ราระ: ใช่ค่ะ ตอนนั้นแหละ บรรยากาศไม่ค่อยดีเลย
ยนน: อื้ม....
ราระ: มีคนที่ไม่พอใจตำแหน่งยืนของตัวเอง แล้วก็มีคนที่ดีใจมากๆ แต่ในตอนนั้นทุกคนก็ได้เข้าใจว่านี่คือการแข่งขัน นี่คือกฎเกณฑ์ของโลกใบนี้
- สำหรับเด็กอายุ 14 เป็นความจริงที่โหดร้าย...โอบาตะซังตอนนี้ก็อยู่ในโลกนี้เหมือนกัน มีความคิดที่อยากจะปีนขึ้นไปมั้ยครับ?
ยนน: ....มีค่ะ! จะไม่มีได้ยังไง (ยิ้ม)
มีความสุขมากกับ SKE48
- จากที่เราคุยกันเมื่อกี้ พวกเราได้รู้คาแรกเตอร์ของทั้งสองคนแล้ว คุณสองคนเข้า SKE48 มาก็ปีนึงแล้ว ไม่ว่าจะ SKE48 หรือคุณสองคน คงจะมีอะไรเปลี่ยนไปบ้างล่ะ
ราระ: เปลี่ยนไปเยอะเลยค่ะ! (หัวเราะ) อุปสรรคก็เยอะ...ตอนซ้อมก่อนขึ้นแสดงครั้งแรก เซนเซย์เรียกคนที่ทำได้ดีออกมาข้างหน้า เต้นให้ทุกคนดู ตอนนั้นฉันไม่ถูกเรียกเจ็บใจมากเลย ตอนเลือกตั้งก็เหมือนกัน ต้องจำเพลงเยอะแยะ ลำบากมากเลยค่ะ
ยนน: อื้ม ฉันก็...ลำบากมากเลย
- ตอนนั้นลำบากมากจริงๆ จากที่พูดมาผมรับรู้ได้เลย (ยิ้ม)
ราระ: แต่สำหรับฉันแล้ว ที่สำบากที่สุดคือ “Mae no meri” ค่ะ
- นั่นเป็นการก้าวกระโดดเลยนะครับ (มัตสึอิ)เรนะซังเป็นเซ็นเตอร์ ปีกสองข้างเป็น (มัตสึอิ)จูรินะและราระ ตอนนั้นกังวลมั้ยครับว่าเพื่อนรุ่นเดียวกันจะคิดยังไง?
ราระ: นั่นสินะคะ...แต่ว่าจนถึงตอนนี้ ฉันอยากรู้ว่ายูนานะตอนนั้นคิดยังไง
ยนน: เห? คิดแค่ว่าเธอเก่งมากเลย ก่อนหน้านี้ก็สนิทกันแล้ว มีเพื่อนรุ่นเดียวกันติดเซมบัตสึ ฉันดีใจมากเลยล่ะ
- จะว่าไป มันก็เป็นการเปิดลู่ทางใหม่ให้กับตัวเองนะครับ
ยนน: ใช่แล้วล่ะ แต่ว่า(ราระ)เอาแต่ทำหน้ากระอักกระอ่วน(ยิ้ม)
ราระ: ...ก็มันกระอักกระอ่วนจริงๆนี่ (หัวเราะ) บางครั้งยังได้ยินคำพูดที่ไม่อยากฟังด้วย แต่ว่าโอตะ อายากะอยู่ข้างๆฉันตลอด ฉันก็เลยคิดว่าก็คงแบบนี้ล่ะนะ
- ต่อไปก็คงเป็นแบบนี้ล่ะครับ มีคนได้รับเลือกก็มีคนไม่ได้รับเลือก ปีที่ผ่านมานี้ พวกคุณคงได้รับรู้ถึงจุดนี้อย่างเต็มที่แล้ว อยากทราบว่าสำหรับทั้งสองคนมีช่วงที่คล้ายเป็นจุดหักเหบ้างมั้ยครับ?
ราระ: คงเป็นตอน “Love crescendo” ค่ะ
ยนน: ใช่แล้ว! เป็นตอนนั้นแหละค่ะ
- ได้เข้าร่วมทั้งคู่เลย เป็นซิงเกิ้ลยูนิตเมื่อเดือน 11 ปีที่แล้วสินะครับ
ราระ: ใช่ค่ะ ตอน “Mae no meri” ทำตามที่เค้าบอกหมดเลย แต่ตอน “Love crescendo” แสดงออกได้ค่อนข้างเป็นธรรมชาติแล้ว เพราะงั้นตัวเองเลยมีความมั่นใจระดับนึงค่ะ
ยนน: ฉันก็เป็นตอน “love crescendo” เหมือนกัน เป็นครั้งแรกที่ฉันถ่าย MV ตอนฉากที่ถ่ายทีละคนไม่รู้เลยค่ะว่าควรทำยังไง ก่อนหน้านั้นตอนเรียนท่าเต้นก็ลำบากมาก...แต่พอได้เห็นผลที่ออกมาแล้วกลับรู้สึกว่าโลกมันดูสดใส สีหน้าตัวเองยังนิ่งเกินไป ยังไม่ดีพอ ดังนั้นพอได้เห็นฉากของราระกับรุ่นพี่คนอื่นก็รู้สึกว่าพวกเขาเก่งจัง ถ้าต่อไปฉันมีโอกาสได้ถ่ายอีก ก็อยากจะแก้ไขสิ่งที่ยังทำได้ไม่ดีค่ะ จะพยายามทำให้ดี
- หลังจากนี้สองสามปีตอนที่ “love crescendo” กลับมาอีกครั้ง คงจะได้รับรู้ถึงความสำคัญที่มากขึ้น ยิ่งเป็นซิงเกิ้ลแรกหลังจากเรนะซังจบการศึกษาด้วย หลังจากฤดูร้อนปีที่แล้ว ก็เฝ้ารอกันว่า SKE48 จะมีอะไรใหม่ๆออกมาบ้าง เป็นการรวมรวมเมมเบอร์รุ่นใหม่ไว้เลย ตอนนั้นทั้งสองคนมีความรู้สึกแบบนั้นบ้างมั้ยครับ?
ยนน: ....อื้ม ฮุๆๆ
ราระ: มีค่ะ! แฟนๆก็มาพูดว่า “พยายามเข้านะ”
ยนน: มาพูดกับฉันแบบนี้เหมือนกัน
ราระ: ได้เจอคนที่ร้อนแรง ก็จะพูดว่า “พวกเธอเป็นอนาคตของ SKE48 นะ”
ยนน: อ๊ะ! ใช่ค่ะ มีคนแบบนั้นอยู่ด้วย!
- ร้อนแรงกันจริงๆเลย (หัวเราะ)
ราระ: “อย่ายอมแพ้กับอุปสรรค พยายามเข้านะ” ประมาณนั้น
ยนน: คนที่เคยดูโคเอ็นหรือคอนเสิร์ต แล้วมางานจับมือครั้งแรกก็บอกว่า “ฉันจะคอยแอบเอาใจช่วยนะ สู้ๆ” ไม่รู้ว่าทำไมต้องแอบ (หัวเราะ)
- ทำให้แฟนๆร้อนแรงขึ้นมาได้ ทั้งสองคนต้องมีอะไรดีแน่ๆ แม้ว่านี่จะเป็นแค่ความคิดของผมก็ตาม งั้นขอถามถึง SKE48 ว่าที่ทั้งสองคนชอบคือส่วนไหนของ SKE48 เหรอ?
ราระ: ฉันชอบ SKE48 ที่เต้นอยู่บนเวที! โดยเฉพาะเวลามีคอนเสิร์ต
ยนน: อื้มๆ
ราระ: เวลาแบบนั้นจะรู้สึกสนุกมากเลย ตัวเองได้เต้นไปรู้สึกสนุกไป พอมองไปรอบๆแบบไม่ได้ตั้งใจแล้วไปเจอกับสายตาคนอื่นๆที่มองเราอยู่ ได้แบ่งปันความสุขกับคนอื่น เมื่อเป็นอย่างนั้นความสุขก็เพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ
ยนน: ใช่แล้ว! สนุกมากๆเลยล่ะ!
ราระ: ฉันชอบที่จะร้องเต้นบนเวที ตอนซ้อม ถ้ามีตรงไหนที่ทำไม่ได้ก็จะรู้สึกท้อ แต่พอได้ขึ้นไปยืนบนเวทีแล้วเหมือนเปิดสวิตช์เลยล่ะ
ยนน: การต้องจำเพลงใหม่นั้นลำบากมากค่ะ แต่ว่าพอจำได้แล้ว ได้ขึ้นแสดงในโคเอ็นหรือคอนเสิร์ตกลับเป็นเรื่องที่ทำให้คนมีความสุข ฉันสนุกมาก แฟนๆได้ดูเพลงใหม่ก็คงจะสนุกมากเหมือนกัน แม้จะลำบากแต่ก็สนุก
- สำหรับ SKE48 ในตอนนี้ การมองโลกในแง่ดีแบบนี้เป็นสิ่งสำคัญมากเลยนะครับ ในคอนเสิร์ตจบการศึกษาของ มิยาซาว่า จูรินะซังก็พูดว่า “SKE48 ตอนนี้น่ะกำลังอยู่ในวิกฤติ” ผมอยากฟังความเห็นจริงๆของทั้งสองคนหน่อยครับ
ราระ: ฉันคิดว่า นั่นคือสิ่งที่จูรินะซังกำลังคิดอยู่ในตอนนี้ค่ะ แม้จูรินะซังจะพูดตลอดว่า “แบบนี้ SKE48 อาจถึงจุดจบ” แต่ฉันกลับคิดว่าในใจของเค้าจริงๆแล้วรู้สึกถึงวิกฤติมาโดยตลอด แต่ว่า SKE48 ที่ฉันรู้จักนั้นเป็นกรุ๊ปที่พร้อมที่จะผ่านความยากลำบากไปด้วยกัน พยายามไปด้วยกัน อย่างตอนนี้น่ะ ความสนุกเพิ่งจะเริ่มขึ้นเท่านั้นค่ะ
ยนน: อื้ม เพราะงั้นถึงมันเป็นความยากลำบากก็ต้องก้าวผ่านไปอย่างมีความสุข
- ถ้ายังรู้สึกสนุก ก็ดีแล้วล่ะนะ เมมเบอร์มีความสุข แฟนๆก็มีความสุข ถ้าความสุขแบบนี้ส่งต่อออกไปได้เรื่อยๆ จะต้องกลับมาที่จุดนี้ได้แน่ เพราะงั้น วันนี้เลยพาทั้งสองคนมาที่นี่ (คนสัมภาษณ์ วันนี้พามาสัมภาษณ์ที่นาโกย่าโดม)
ราระ: พอได้มาห็นจริงๆแล้ว ยิ่งอยากใช้ที่นี่เป็นเป้าหมายล่ะ!
ยนน: อื้ม!
ไปดูอนาคตกัน
- ฤดูร้อนปี 2013 มีประกาศว่า SKE48 จะได้มาเล่นคอนเสิร์ตที่นาโกย่าโดมในเดือน 2 ปี 2014 ตอนที่ประกาศ อารมณ์มันเอ่อล้นไปหมด
ยนน: ว้าว...
ราระ: สมัยก่อนฉันเคยมาดูคอนเสิร์ตของศิลปินคนอื่นที่นี่ ใหญ่มากจริงๆค่ะ
- พูดถึงสถานที่ใหญ่ๆ ก็มีคอนเสิร์ตที่โตโยต้าสเตเดี้ยมด้วย รู้สึกยังไงบ้างครับ?
ราระ: เยี่ยมมากๆเลยค่ะ ที่ไกลๆก็ยังมองเห็นคนดูได้ แต่ว่าสถานที่ใหญ่มาก...จะว่าไงดี อยากให้พวกเขามองพวกเราแสดงชัดๆน่ะค่ะ
ยนน: เพื่อให้คนดูที่อยู่หลังสุดมองเห็นการแสดง เลยไม่มีผ่อนเลยค่ะ ขนาดตอนที่ไม่ใช่เวลาแสดงของตัวเองก็ยังเต้นด้วยรอยยิ้มอยู่ด้านหลังเลยค่ะ
- คอนจบการศึกษา(มิยาซาว่า)ก็ใช่ มองอยู่ที่ไกลๆก็ยังเห็นทั้งสองคนเลย
ราระ: เอ๋! จริงเหรอคะ? ดีใจจัง
ยนน: ฮุๆ
- จะว่ายังไงดี รู้สึกว่าตัวตนของทั้งสองคนมันชัดเจนมาก ผมคิดว่าแม้ว่าทั้งสองคนจะมีจุดที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิงอยู่มาก แต่เพราะอย่างนั้นถึงได้เข้าใจกันและกัน คงห่วงใยอีกคนมากเลยใช่มั้ยครับ?
ราระ: ห่วง...ห่วงค่ะ (ยิ้ม) มันแน่อยู่แล้ว! ห่วงเป็นปกติแหละค่ะ เนอะ?
ยนน: (ยิ้มกว้าง) อื้ม
ราระ: พวกเราไม่ใช่คู่แข่งที่คอยกัดกัน แต่เป็นแบบเติบโตไปด้วยกัน (หัวเราะ) เพราะงั้นพอเห็นยูนานะร่าเริงฉันก็ดีใจ แต่ก็มีไม่พอใจอยู่บ้างเหมือนกัน
ยนน: (ยิ้มกว้าง) อื้มๆ
- สนิทกันใช้ได้เลยนี่นา
ราระ: แต่ว่า คนนี้น่ะ (ยูนานะ) ไม่ได้ห่วงฉันที่สุดหรอก แต่เป็นโนจิม่า คาโนะต่างหาก (หัวเราะ) สองคนนี้น่ะมีออร่าคล้ายกัน เป็นแนวน่ารัก
ยนน: ...จริงหรอ?
- ก็รู้สึกว่าโอบาตะซังให้ความรู้สึกแบบนั้นตลอด ทำให้คนดูไม่ค่อยออกนะครับ (หัวเราะ) บางทีในใจอาจจะคิดอะไรอยู่ก็ได้
ราระ: ใช่! บางทีอาจจะกำลังคิดว่า “ยัยราระนี่คิดว่าตัวเองสวยเหรอ”
ยนน: ไม่มีแบบนั้นหรอก (ยิ้ม)
ราระ: หรือว่าที่มาตีสนิทกับฉันเพื่อหวังผลประโยชน์!
ยนน: ไม่มีแบบนั้นหรอก (ยิ้ม)
ราระ: พูดอย่างอื่นบ้างสิ!
- จากนี้ก็ขอให้ทั้งคู่สนิทกันอย่างมีความสุขแบบนี้ต่อไปนะครับ หวังว่าทั้งสองคนจะนำเพื่อนๆกลับไปที่นาโกย่าโดม มุ่งสู่ “อนาคต” กัน!
ราระ: ค่ะ จะพยายามค่ะ
ยนน: ฮุๆๆ ค่ะ!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น