[สเตจจบการศึกษา] จดหมายจากจิคาโกะถึงเรียวฮะ

ถึง เรียวฮะซัง

คิตากาว่า เรียวฮะที่ฉันได้ใช้เวลาอยู่ด้วยนั้นเป็นคนที่เต็มไปด้วยความใจดีค่ะ

คำพูดที่เรียวฮะซังเคยพูดไว้ เธอพูดว่า "จนถึงตอนนี้ที่ได้ทำงานมาก็มีช่วงเวลาที่เจ็บปวด ฉันไม่อยากให้เมมเบอร์คนอื่นต้องมาเจอกับความเจ็บปวดแบบที่ฉันเคยเจอ"

ด้วยคำพูดนั้น อย่างเวลาที่เธอเห็นเมมเบอร์รู้สึกประหม่าเพราะติดเซมบัตสึครั้งแรก เธอก็เป็นคนแรกที่เข้าไปถามไถ่ แล้วก็เข้าไปกอด

ตอนที่ฉันได้เลื่อนขึ้นทีม S ก็ด้วย ช่วงที่ฉันอยู่คนเดียวในทีมที่ไม่มีเพื่อนรุ่นเดียวกัน เรียวฮะซังก็เข้ามาคุยด้วย ทำให้สบายใจขึ้นทั้งที่ตัวเองก็เป็นคนขึ้อายแท้ๆ

ตอนแรกฉันคิดว่า "ทำไมถึงได้เซ้าซี้ขนาดนี้นะ" แต่มาคิดดูตอนนี้ ที่ทำไปก็เพื่อจิกะนั่นเอง จิกะที่ทึ่มๆคนนั้นตอนนี้เข้าใจแล้วล่ะ

ถ้ามีคนที่กำลังหนักใจอยู่ก็จะยื่นมือเข้ามาช่วยแม้ต้องเสียสละตัวเอง เรียวฮะซังน่ะใจดีมากๆจนล้นเกินเลย

แต่ว่าไม่ใช่แค่ใจดีนะ เรื่องที่ฉันโดนดุก็มีบ่อย ถ้าบ่นออกมาแม้แต่นิดเดียวก็จะโดนดุหนักมาก รู้สึกว่าทะเลาะกันก็มี แต่ก็เป็นฉันที่อารมณ์เสียเองตลอดเลย เรื่องพวกนั้นต้องขอโทษด้วยที่ทำให้ลำบากนะ

น่าแปลกที่ฉันจำไม่ได้เลยว่าทำไมเราถึงสนิทกัน เมื่อไหร่ที่เราเริ่มไปค้างบ้านกัน เริ่มไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ รู้ตัวอีกทีก็มาอยู่ข้างๆกันตรงนี้ กลายเป็นคนที่อยู่ข้างๆกันเสมอ

ตอนแรกเราเป็นเด็กๆในทีมด้วยกัน วันๆก็เล่นสนุกโหวกเหวกโวยวายตามประสา

แต่เมื่อเวลาผ่านไป เราก็ได้เป็นลีดเดอร์กับรองลีดเดอร์ของทีม

ถ้าเป็นคนที่เคยเห็นเราตอนเริ่มแรกคงคิดไม่ถึงแน่ๆ เราเคยสบายมากๆเพราะมีพวกรุ่นพี่อยู่ เพราะงั้นพอถึงเวลาที่เราต้องมาอยู่ในฐานะคนคอยสรุปภาพรวมให้ทุกคนแล้วเราไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไง เรื่องที่จะสอนรุ่นน้องก็ไม่สามารถสื่อสารออกไปได้ เราเลยได้คุยกันเรื่องทีมเยอะมาก

เพราะเรียวฮะซังน่ะใจดีมากๆ เลยไม่ใช่คนประเภทที่จะพูดสรุปด้วยคำพูดที่เข้มงวด แต่เธอจะสรุปให้ทุกคน ทีละคนๆด้วยความรัก พวกเรารุ่นน้องคอยมองแผ่นหลังนั้นอย่างดีเลย

พอมองย้อนกลับไปในช่วงที่เรียวฮะซังลำบากมากที่สุดในฐานะลีดเดอร์ จิกะเองช่วยอะไรไม่ได้เลย ทั้งการรับฟังเรื่องของเรียวฮะซัง ทั้งเรื่องที่อยู่ข้างๆเวลาที่ลำบาก ทั้งเวลาที่หนักใจฉันก็ไม่สามารถให้คำปรึกษาอะไรได้เลย

เพราะในทีมมีรุ่นพี่น้อย รุ่นพี่ที่จะปรึกษาด้วยได้ก็มีน้อย พอคิดว่าเธอต้องรับภาระคนเดียวมากมาย ฉันก็รู้สึกผิดมาก

ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ใช่แค่ความกดดันของลีดเดอร์แต่ยังมีความกดดันในฐานะเอซและเซนเตอร์ด้วย ไหนจะเป็น MC ในรายการต่างๆ เธอต้องแบกรับความกดดันมากมาย ถึงอย่างนั้นเรียวฮะซังก็ไม่เคยแสดงความอ่อนแอออกมาให้ทั้งรุ่นน้องและฉันเห็นเลย ทั้งๆที่เข้ามาเป็นไอดอลเพราะชอบไอดอล แต่พอได้เป็นแล้วกลับมีเรื่องที่ยากลำบากมากกว่าเรื่องสนุกๆ

คนที่อยู่ข้างหน้าก็มีเรื่องที่กังวลสำหรับคนที่อยู่ข้างหน้า คนที่อยู่ข้างหลังก็มีเรื่องที่กังวลสำหรับคนที่อยู่ข้างหลัง ไม่มีใครหรอกที่ไม่มีเรื่องให้กังวล

ไม่ว่าใครก็มุ่งที่จะก้าวขึ้นไปให้สูงขึ้น ความกังวลจึงเป็นเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำให้ทุกคนยอมรับ ไม่ได้มีเฉพาะคำพูดดีๆ คำพูดที่ทำให้เสียใจก็มีเยอะ

เธอรับมันมาด้วยใจทีละอย่างๆ เป็นอีกครั้งที่ฉันคิดว่าเรียวฮะซังน่ะผ่านอะไรมาเยอะจริงๆ แต่ว่าเรื่องนี้ฉันว่าแฟนๆของเรียวฮะซังแล้วก็ตัวเรียวฮะซังเองรู้ดีที่สุด

ฉันมีความสุขจริงๆที่ได้ทำงานในฐานะทีม S อยู่ทีมเดียวกันมาตลอด แม้ว่าได้แค่นั้นจะสุดยอดแล้วก็ตาม แต่ถ้าให้พูด ฉันอยากให้เราติดเซมบัตสึ SKE48 ด้วยกันนะ

เพราะเราอยู่ด้วยกันตลอด สำหรับจิกะแล้ว เรียวฮะซังที่ทำงานในฐานะเซมบัตสึน่ะเจิดจ้ามากๆเลย

ฉันพยายามด้วยความคิดว่าสักวันตัวเองจะได้ไปอยู่ที่จุดนั้นบ้าง จนในที่สุดเมื่อถึงเวลาที่จิกะทำได้แล้ว แต่ในบรรดาเมมเบอร์ที่ได้ร้องซิงเกิ้ลนั้นกลับไม่มีเรียวฮะซังอยู่ด้วย

คำพูดที่พูดในตอนนั้นว่า "จนกว่าเรียวฮะจะกลับมาติดเซมบัตสึ ช่วยเป็นเซมบัตสึต่อไปด้วยนะ" ฉันเชื่อนะ ทั้งๆที่ฉันเชื่อคำๆนั้นแท้ๆ พอฉันพูดว่าเรามาติดเซมบัตสึด้วยกันเถอะ เธอก็ยังตอบอยู่เลยว่า "งั้นก็เป็น(เซมบัตสึ)ต่อไปสิ"

ถ้าฉันติดเซมบัตสึในเพลงที่แล้ว เพลง "Stand by you" ล่ะก็นะ...ถึงแม้ตอนนี้มันจะสายไปแล้วที่จะมาเสียดาย แต่ไม่ว่ายังไงฉันก็ยังเสียดาย

จิกะมักจะใช้เวลานานเกินไปเสมอกว่าจะทำความฝันให้เป็นจริงได้ ต้องขอโทษด้วยที่ไม่อาจทำให้ความฝันที่ "ชิปเปอร์" (Zipper ชื่อคู่หูจิกะเรียวฮะ) จะติดเซมบัตสึด้วยกันเป็นจริงได้

มันเหงาจริงๆ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหงา แม้ว่าต่อจากนี้จะยังได้เจอกันอยู่ แต่มันก็เหงาอยู่ดี

พอคิดว่าเดือนหน้าคนที่อยู่ด้วยกันมาร่วมๆ 6 ปีจะไม่อยู่ด้วยแล้ว มันก็กลั้นน้ำตาไม่อยู่

เรียวฮะซังน่ะเป็นลีดเดอร์ที่เอาใจใส่เมมเบอร์ทุกๆคนมากที่สุดเท่าที่เคยเจอมาเลยล่ะ เป็นคนที่รักทีมมากกว่าใคร ฉันคิดว่าเรียวฮะซังเป็นลีดเดอร์ที่ใจดีที่สุดในโลก

จากนี้ไป ฉันก็อยากจะจับมือเดินข้างๆกันแม้เราจะแก่จนเป็นป้าหน้าย่นก็ตาม

เรียวฮะซัง 7 ปีที่ผ่านมาพยายามมาได้ดีมากเลย จากนี้ก็ขอให้คิดถึงตัวเองมากๆให้เท่ากับที่คอยคิดถึงคนรอบข้าง ให้เท่ากับที่อดทนมาตลอดนะ ถึงตาเรียวฮะซังจะมีความสุขมากๆบ้างแล้ว

ฉันรู้สึกขอบคุณมากจริงๆ มากจนไม่ว่าจะพูดขอบคุณกี่ครั้งก็ไม่พอ

สำหรับจิกะแล้ว เรียวฮะซังเป็นคนที่ฉันอยากให้มีความสุขมากที่สุดในโลก

ไม่ใช่เพื่อนธรรมดา ไม่ใช่เพื่อนสนิท แต่เรียวฮะซังเป็นคู่หูของจิกะล่ะ

ยินดีด้วยที่จบการศึกษาอีกครั้งนะ

จากผู้ที่รักเรียวฮะซังมากจนถึงขั้นหึงหวง มัตสึโมโต้ จิคาโกะ